%0 Journal Article %T پاێه‌مووری (رثا) در ادبیات شفاهی کردی جنوبی %J پژوهشنامه ادبیات کردی %I پژوهشکدۀ کردستان‌شناسی دانشگاه کردستان %Z 2645-3657 %A باوان پوری, مسعود %A آزادی, سکینه %A سجادی فر, وحید %D 2015 %\ 11/22/2015 %V 1 %N 1 %P 77-100 %! پاێه‌مووری (رثا) در ادبیات شفاهی کردی جنوبی %K ادبیات شفاهی %K کردی جنوبی %K پاێه‌مووری %K مور %R %X مرثیه‌سرایی از گونه‌های موجود و رایج در ادبیات اکثر زبان‌ها و گویش‌هاست. ادبیات کردی جنوبی نیز که با گویش‌های کلهری و فَیلی شناخته می‌شود، از کاربرد این نوع ادبی به دور نمانده است. در نوعی از مرثیه که در ابیات کردی جنوبی اصطلاحاً «پاێه‌مووری»[1] یا «مور» نام دارد، افتخارات، خصلت‌های پسندیده، گاهی ویژگی‌های ظاهری و دیگر ویژگی‌های نیکِ عزیز از دست‌رفته بر شمرده می‌شود؛ گاهی نیز گوینده در لابه‌لای این یادکرد، برای مصائب خود به لابه و زاری می‌پردازد. زن، مرد خانه و کودک، از جمله منسوبانِ از دست‌رفتۀ فرد هستند که در مرثیه‌های کردی جنوبی از  آن‌ها نام برده می‌شود. نویسندگان این پژوهش، با بررسی‌های میدانی در میان مردان و زنان کهنسال – به‌عنوان حافظان اصلی سوگ‌سروده‌ها - این مویه‌ها را گردآوری کردند و به‌منظور تبیین «مور» به‌عنوان یکی از نمودهای فرهنگی، ضمن دسته‌بندی، به بررسی مضامین و تبیین و تحلیل آن‌ها پرداختند. [1]- Pâêa muri %U https://jokl.uok.ac.ir/article_54483_1baf7bc3f9aa9b91d1dbebbbfbb30487.pdf