منابع
فارسی:
براهنی، رضا. (1368). قصه نویسی. تهران: نشر البرز.
ذوالفقاری، حسن. (1386). «نگاهی ساختاری به داستان موسی (ع) و شبان مثنوی، عناصر داستانی و مآخذ و نظایر آن». پژوهش های ادبی. (سال 4، شماره 17)، 35-62.
زاکانی، عبید. (1376). کلیات عبید زاکانی. با مقدمه عباس اقبال آشتیانی. تهران: انتشارات پیک فرهنگ.
زرینکوب، عبدالحسین. (1386). بحر در کوزه (نقد و تفسیر قصه ها و تمثیلات مثنوی). تهران: انتشارات علمی.
سروش، عبدالکریم. (زمستان 1370 و بهار 1371). «قصه موسی و شبان در رازهای نهان». فصلنامه علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس(دوره اول شماره 5 و 6 و 7)، 19-48.
سلطان ولد، بهاءالدین. (1376). انتها نامه. (م. ع. خزانه دارلو، تدوین) تهران: روزنه.
طهماسبی، علی. (1386). «حکایت آن چوپان و دردِ بودن». کتاب ماه ادبیات(شماره 7، پیاپی 121)، 117-124.
فروزانفر، بدیع‌الزمان. (1387). احادیث و قصص مثنوی (تلفیقی از دو کتاب احادیث مثنوی و مأخذ قصص و تمثیلات مثنوی). (ح. داودی، مترجم) تهران: امیرکبیر.
قرائتی، محسن. (1393، اردیبهشت نهم). مثنوی موسی و شبان کاملاً ضد قرآنی است. بازیابی از خبر آنلاین: https://www.khabaronline.ir/news/352226/حجت-الاسلام-قرائتی-مثنوی-موسی-و-شبان-مولوی-کاملا-ضد-قرآنی.
کوپا، فاطمه و همکاران. (1395). «ادبیات عامه و تحلیل جایگاه آموزه‌های دینی و اخلاقی در چند «چی چی کا» از استان هرمزگان». پژوهش نامه فرهنگی هرمزگان(شماره 11)، 25-39.
محجوب، محمد جعفر. (1373). «بررسی آثار عبید زاکانی». ایران‌شناسی. (سال ششم، شماره 3)، 491-509.
مشهدی نوش آبادی، محمد. (1386). «مقایسه دو داستان عامیانه نوش‌آبادی با قصه موسی و شبان مثنوی معنوی». آینه میراث. (سال پنجم، شماره سوم (پیاپی 38))، 252-260.
میرصادقی، جمال. (1367). عناصر داستان. تهران: انتشارات شفا.
نفیسی، سعید. (1375). «درباره‌ی نظام الدین عبید زاکانی و آثار او» در عبید زاکانی لطیفه پرداز و طنزآور بزرگ ایران. ب. صاحب اختیاری، و ح. باقرزاده، تهران: انتشارات اشکان.
عربی:
تهرانی، آقابزرگ. (بی‌تا). الذریعه إلی تصانیف الشیعه. بیروت: دار الأضواء.
رومی، احمد. (1378). دقایق الطرایق. تهران: روزنه.
غزالی، محمد. (بی تا). احیاء علوم الدین. بیروت: دارالمعرفه.
مکی، ابوطالب. (2005). قوت القلوب فی معاملة المحبوب و وصف طریق المرید إلى مقام التوحید. بیروت: دار الکتب العلمیه.
کردی:
داواشی، میرزا احمد. (1389). دیوانی میرزا ئەحمەد داواشی. پێداچوونەوەی ح. محەمەدی. تاران: ئێحسان.
)
