عربی:
قرآن کریم
الهاشمی، احمد. (۱۳۸۲). جواهر البلاغه. ترجمة حسن عرفان. قم: نشر بلاغت.
فارسی:
برواسی، اسماعیل و اسماعیلی، نسرین. (1399). «ارزیابی کیفیّت ترجمۀ کُردی قرآن کریم توسّط هَژار موکریانی بر اساس گرایش‌های ریخت‌شکنانۀ آنتوان بِرمَن». پژوهش‌های زبان و ترجمه فرانسه، دوره 3، شماره 1، صص 201-220.
بهرامی، خدیجه. (1399). «بررسی فرانقش‌های اندیشگانی و متنی ترجمه سوره مُلک». فصلنامه مطالعات قرآنی، دوره 11، شماره 44، صص 9-34.
حقانی، نادر. (۱۳۸۶). نظرها و نظریه‌های ترجمه. ویراستة افشین کازرونی. تهران: امیرکبیر.
سمیعی (گیلانی)، احمد. (۱۳۸۳). نگارش و ویرایش. چاپ پنجم. تهران: سمت.
صفارزاده، طاهره. (۱۳۸۰). ترجمه قرآن. تهران: موسسه فرهنگی جهان رایانه کوثر.
صلحجو، علی. (۱۳۸۵). گفتمان و ترجمه. چاپ چهارم. تهران: نشر مرکز.
طباطبایی، سیدمحمد حسین. (۱۴۱۷). تفسیر المیزان. ترجمة سید محمد باقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
علامی، ابوالفضل. (۱۳۸۹). «علائم وقف سجاوندی». رشد آموزش قرآن، جلد 29، شماره 7، صص 20-25.
غلامحسینزاده، غلامحسین. (۱۳۸۶). راهنمای ویرایش. ششم، تهران: سمت.
فاضل سعدی، احمد. (۱۳۹۴). فن ترجمه. قم: بوستان کتاب قم.
فرحزاد، فرزانه؛ و محمدی شاهرخ، افسانه. (۱۳۹۴). فرهنگ جامع مطالعات ترجمه. تهران: نشر علمی.
فولادوند، محمدمهدی. (۱۴۱۵). ترجمه قرآن. چاپ اول. تهران: هیئت علمی دارالقرآن الکریم.
فیروزآبادی، سیدسعید؛ و ابراهیمی، زهرا. (۱۳۹۵). «بررسی چند ترجمة سورة ناس به زبان آلمانی بر اساس نظریة یوجین نایدا». مطالعات ادبیات تطبیقی، شماره 37، صص 31-55.
فیض الاسلام، سیدعلینقی. (۱۳۷۸). ترجمه و تفسیر قرآن عظیم. چاپ اول. تهران: فقیه.
قرائتی، محسن. (۱۳۷۴). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
کریمی، شرافت و دیگران. (۱۳۹۸). «معرفی و بررسی ترجمه‌های قرآن کریم از مصطفی خرم دل (بررسی موردی تفسیر نور و شنهی رهحمهت)». پژوهشنامه ادب اسلامی، دوره اول، شماره دوم، صص ۲۷-۴۴.
کریمی، شرافت و دیگران. (۱۳۹۷). «سیر تاریخی و انواع ترجمه‌های قرآن کریم به زبان‌های فارسی و کردی». پژوهشنامه ادبیات کردی، سال چهارم، شماره ۵، صص ۲۲۷-۲۴۶.
کمالی، جواد. (۱۳۷۲). «حذف و اضافه در ترجمه». مترجم، جلد ، شماره‌های 11-12، صص 16-30.
کزازی، جلال الدین. (۱۳۷۴). ترجمانی و ترزبانی: کند و کاوی در هنر ترجمه. تهران: جامی.
لطفی پور ساعدی، کاظم. (۱۳۹۷). درآمدی به اصول و روش ترجمه. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
مستعلی پارسا، غلامرضا؛ قاسمی پرشکوه، سعید؛ وبرزگر کلورزی، منصوره. (۱۳۹۶). «پیوند ویرایش با سه عنصر ترجمه در نظریة نایدا (موردپژوهی در ترجمة قرآن کریم)». پژوهش های ادبی - قرآنی، جلد 20، شماره 5، صص 1-24.
مکارم شیرازی، ناصر. (۱۳۷۳). ترجمه قرآن. قم: دارالقرآن الکریم (دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی).
موسوی گرمارودی، علی. (۱۳۸۴). ترجمه قرآنی. چاپ دوم. تهران: انتشارات قدیانی.
یوجین، آلبرت نایدا؛ و آر. تیبر، چارلز. (۱۳۹۳). نظریه و عمل در ترجمه. ترجمه‌ی امیر شجاعی و زهرا داوریان. چاپ اول. تهران: انتشارات نوروزی.
کوردی:
شرفکندی (هه ژار)، عبدالرحمن. (۱۳۶۹). هه نبانه بورینه. تهران: سروش.
هه جمنه یی، ریبوار. (1388). قورئانی پیروز. مریوان: ئهوین.
انگلیسی:
Nida, Eugene. (1964). Towards a Science of Translation, with Special Referene to Principles and Procedures Involved in Bible Translsting. Leiden: Brill.
)