کوردی:
ئەمین دۆسکى، محەمەد. (2016). فەرهەنگا سپیرێز. چاپا دوویێ. دهۆک: دەزگەهێ سپیرێز یێ چاپ و بەلاڤکرنێ.
دۆسکى، تەحسین ئیبراهیم. (2019). باغێ ئیرەمێ. زاخۆ: سەنتەرێ زاخۆ بۆ ڤەکۆلینێن کوردى.
فارسی:
اصلانى، محمدرضا. (1385). فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز. همدان: مرکز پخش کاروان.
پارسا، سید احمد و فرشاد مرادى. (1387). «مقایسە سبکى هجویات در دو دیوان خاقانى و متنبى». پژوهشنامە علوم انسانى، شمارە 58، صص: 187-208.
پارسا، سید احمد. (1395). سلطان اقلیم سخن. تهران: نشر تیرگان.
حلبى، علىاصغر. (1377). طنز و شوخى طبعى در ایران و جهان اسلامى. بیجا: انتشارات بهبهانى.
داد، سیما. (1385). فرهنگ اصطلاحات ادبى. چاپ سوم. تهران: انتشارات مروارید.
رضایى، عربعلى. (1382). واژگان توصیفى ادبیات. تهران: انتشارات فرهنگ معاصر.
شفیعىکدکنى، محمدرضا. (1373). مفلس کیمیافروش. تهران: سخن.
شمیسا، سیروس. (1389). انواع ادبى. چاپ چهارم. تهران: انتشارات میترا.
عدنان، سعید. (1376). گرایشهاى فلسفى در نقد ادبى. ترجمه نصرالله امامى. اهواز: انتشارات دانشگاه شهید چمران.
موریل، جان. (1393). فلسفە طنز. ترجمە محمود فرجامى و دانیال جعفرى. چاپ دوم. تهران: نشر نى.
همتى، شهریار و همکاران. (1391). «بررسى کارکرد هجو در شعر حطیئە و انورى». کاوشنامە ادبیات تطبیقى. دانشگاه رازى کرمانشاە، سال دوم، شمارە 8.
عەرەبی:
ایروانىزادە، عبدالغنى و جمال طالبى. (1393). دراسات فى الهجاء السیاسى عند شعراء الشیعة. قم: نشر مجمع ذخایر اسلامى.
ناصیف، أمیل. (1992). أروع ماقیل فی الهجاء. بیروت: دار الجیل.