الف. فارسی و عربی
آساطوریان، گارنیک (1374). «قوم گوران»، ایران شناخت، ترجمۀ ماریا آیوازیان، ش. 1، صص. 63-31.
ادموندز، سی. جی. (2012). کورد و ترک و عرب، ترجمۀ جرجیس فتح الله، اربیل: آراس.
اذکایی، پرویز (1367). «آل حسنویه»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج. 1، صص. 687-684.
ارانسکی، ای. ام. (1358). مقدمۀ فقه اللغه ایرانی، ترجمۀ کریم کشاورز، تهران: پیام.
الاصفهانی، حمزة (بی تا). تاریخ سنی ملوک الارض والانبیاء، بیروت: دراالمکتبة الحیاة.
اکبری مفاخر، آرش (1398). «گاودَم از زبان گورانی تا زبان چینی»، پژوهشهای زبانی- ادبی قفقاز و کاسپین، ش. 2، صص. 62-27.
باطنی، محمدرضا (1355). مسائل زبانشناسی نوین (مجموعه مقالات)، تهران: آگاه.
بدلیسی، شرفخان (1377). شرفنامه، تصحیح ولادیمیر ویلیامینوف زرنوف، تهران: اساطیر.
چمبرز، جی. کی، ترادگیل، پیتر (1398). گویششناسی، ترجمۀ سامان سامنی و اکرم شکاریان بهزادی، تهران: نقد فرهنگ.
حسن‌دوست، محمد (1393). فرهنگ ریشهشناختی زبان فارسی، ج. 1، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
الحموی، شهاب‌الدین ابوعبدالله یاقوت (1995)، معجم البلدان، ج. 3، بیروت: دارصادر.
دبیرمقدم، محمد (1400). ردهشناسی زبانهای ایرانی، ج2، تهران: سمت.
دُنبُلی، عبدالرزاق بیگ (1349). تجربة الاحرار وتسلیة الابرار، ج1، تصحیح حسن قاضی طباطبایی، تبریز: مؤسسۀ تاریخ و فرهنگ ایران.
سجادی، مهدی (1399). «گورانی، هَورامی و کُردی: یک بررسی زبانشناختی در پاسخ به چمن‌آرا (1390) و بامشادی و همکاران (1393، 1394، 1395، 1396)»، جستارهای زبانی، دورۀ 11، ش. 4، صص. 361-327.
سعیدی، مدرس و غلامحسین زرگرینژاد (1396). «تطور و تکوین معنایی واژه کُرد در منابع دورۀ اسلامی (قرن اول تا نهم هجری)»، تاریخ ایران، ش. 21، صص. 116-91.
سلطانی هورامی، مظفر بهمن (1386). تاریخ هورامان، بر اساس گزارش تاریخ هورامان ملاعبدالله هورامی، تصحیح نادر کریمیان سردشتی، تهران: احسان.
السلفی، صدرالدین ابوطاهر احمد (1993). معجم السفر، حقّقه عبدالله عمر البارودی، بیروت: دارالفکر.
السمعانی، عبدالکریم بن محمد (1962). الانساب، ج. 8، حیدرآباد: مجلس دائرة المعارف العثمانیة.
العمری، ابن فضل‌الله (1971). مسالک الأبصار فی ممالک الأمصار، ج3، بیروت: دارالکتب العلمیة.
غلامی، سالومه (1400). «طبقهبندی زبان زازاکی بر پایۀ گویششناسی ادراکی و زبانشناسی تطبیقی»، ادبیات و زبان‌ها، نشریه پژوهشهای زبانشناسی تطبیقی، 22، 34-1،
الفیروزآبادی، مجدالدین (2008). القاموس المحیط، حقّقه ابو الوفاء الهورینی المصری، القاهرة: دارالحدیث.
القیسی الدمشقی، محمد بن عبدالله (1993). توضیح المشتبه فی ضبط اسماء الرواة وانسابهم والقابهم وکناهم، حقّقه محمد نعیم العقرقوسی، بیروت: الرسالة.
گورانی، علی سیدو (1985). القاموس الکردی الحدیث، عمان: شرکه الشرق الاوسط للطباعه.
لیرخ، ب. (1992). دراسات حول الاکراد و اسلافهم الخالدیین الشمالیین، ترجمه عبد حجی، دمشق: منشورات مکتبه خانی.
مرشدی، سیاوش (1393). زبان زازا (دیملی)، تهران: بلخ.
المسعودی، علی بن الحسین (2000) التنبیه والإشراف، حقّقه قاسم وهب، دمشق: وزاره الثقافة.
ــــــــــــــــ (2005)، مروج الذهب ومعادن الجوهر، حقّقه کمال حسن مرعی، ج.2، بیروت: المکتبة العصریة.
معین، محمد (1386). فرهنگ فارسی، (اعلام ج. 6)، تهران: امیرکبیر.
مورگان، ژاک دو. (1396). مطالعات زبانشناختی گویشها در زبان کُردی، ترجمۀ بهزاد هاشمی و آکو عباسی، سقز: بیریار.
نغزگوی کهن، مهرداد با همکاری داوری، شادی (1394). فرهنگ توصیفی زبانشناسی تاریخی، تهران: علمی.
وهبی، توفیق (1974). «اصل الکرد ولغتهم»، گۆڤاری کۆڕی زانیاری کورد، ش. ٢، ٢، صص. ٢٤-١.
هادسن، گرور (1395). مباحث ضروری و بنیادین زبانشناسی مقدماتی، ترجمۀ علی بهرامی، تهران: رهنما.
ب. کوردی
جەوان، ڕەحمان (١٤٠٠). فەرهەنگی کۆلکەزێڕینە، سنە: ئاڵای ڕووناکی.
زەحمەتکش، نعمەت (١٣٩٩). «شۆناس نەتەوەیی و نیشتمانی لە ئەدەبیات ویەردەی گۆران»، تفکر انتقادی، ژ. ١، لل. 47-42.
سجادی، علاءالدین (1952). مێژووی ئەدەبی کوردی، بەغدا: معارف.
کاکەیی، خەلیل منەوەر (٢٠٠٦). دیوان، لێکۆڵینه‌وه‌ی هەردەوێڵ کاکەیی، هەولێر: ئاراس.
مەحوی، مەلا موحەممەد (١٣٨١). دیوان، ساخکردنه‌وه‌ی ملاعبدالکریم مدرس و محمد مەلاکەریم، سنە: کوردستان.
مەردۆخ ڕۆحانی، ماجد (١٣٩٧). فەرهەنگی زانستگای کوردستان، ب٤، سنندج: دانشگاه کردستان.
نانەوازادە، عەلی(١٣٩٦). فەرهەنگی ڕیشەی وشەی کوردیی، ب١، تهران: هم صدا.
________ (١٣٩٨). فەرهەنگی ڕیشەی وشەی کوردیی، ب٣، تهران: هم صدا.
________ (١٤٠٠). فەرهەنگی ڕیشەی وشەی کوردیی، ب٦، تهران: هم صدا.
هەمەوەند، فەقێ قادر(١٩٨٠). کۆمەڵە شیعر، کۆکردنه‌وه‌ی مەلاعەبدولکەریم مودەڕیس و فاتیح عەبدولکەریم، بەغدا: کۆڕی زانیاری عێراق.
هەورامانی، محەمەدئەمین (١٩٧٤). «تەماشاکردنێکی سەرپێیی زاری سۆرانی و زاری هەورامی» گۆڤاری کۆڕی زانیاریی کورد، ژ ٢، ٢، لل. ١٦٠-١١٧.
ج. انگلیسی
Asatrian, Garniak. (2009). “Prolegomena to the study of Kurds”. Iran and Caucasus. 13, 1-68.
Bruinessen, Martin Van. (1992). Agha, Shaikh and State, The Social and Political Structures of Kurdistan. London & New Jersey: Zed Books Ltd.
Gunter, Michael M. (2011). Historical dictionary of the Kurds. 2nd edn. Toronto: The Scarecrow Press, Inc.
Hassanpour, Amir. (1992). Nationalism and language in Kurdistan, 1918-1985. San Francisco: Mellen Research University press.
________________ (1998). “the identity of Hewrami Speakers” published in:
Anthology of Gorani Kurdish Poetry. Retrieved from:
http://kurdishacademy.org/?p=82
Hudson, R. A. (2001). Sociolinguistics. 2nd edn. New York: Cambridge University Press.
Leezenberg, M. (January 1993). “Gorani Influence on Central Kurdish: Substratum or Prestige Borrowing? Retrieved from: https://www.researchgate.net/publication/238068805
Lezgîn, Roşan. (2009). sanikanê dîyarbekirî ra guldesteyêk (bi diyalektê zazakî). Duhok: Enstîtuya kelepûrê kurdkî.
Mackenzie, D. N. (1961). “The Origins of Kurdish” Transaction of the philological Society. 68-86.
Minorsky, V. (1943). “The Gūrān”. Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London. Vol. 11, No. 1, 75-103.
_______________ (2009). ZAZAKI. in Windfuhr, Gernot (editor) The Iranian languages. (pp. 545- 586). New York: Routeldge.
Rich, Claudius James. (n. d.). Narrative of a residence in Koordistan and on the site of ancient Nineveh. Vol 1. London: James Duncan, paternoster row.
Romaine, Suzanne. (2000). Language in Society: An introduction to Sociolinguistics. 2nd edn. New York: Oxford University Press.
Soane. E. B. (1910). To Mesopotamia and Kurdistan in disguise: with historical notices of the Kurdish tribes and the chaldeans of Kurdistan. Boston: Maynard and company publishers.
)